28 april 2014... Nog steeds ziekenhuis...

Jammer! Had een beetje veel gehoopt dat ik vandaag wel naar huis mocht, helaas nog teveel wondvocht (meer dan 30cc).
Verpleegkundige die ik vanochtend sprak gaf ook aan dat er weinig vrouwen voor de 7e dag naar huis mogen. Houd dus ernstig rekening met woensdag.

Ik kreeg van haar een folder met informatie over de nazorg....
6 weken lang niet sporten, tillen, (zwaar) huishoudelijk werk en niet autorijden.... Worden lastige weken!
Morgen krijg ik een BH aangemeten met een prothese van watten.... Na het vullen van de expander kan ik de prothese dan bijstellen door er wat watjes uit te plukken..., handig!

Verder een wat roerige nacht gehad. De verpleging had mijn buurvrouw een middeltje voor de darmen gegeven en dat begon vannacht te werken....ze kan alleen niet van bed af!
Dus ze konden het bed verschonen, heel sneu voor alle betrokkenen!

We kunnen t prima vinden, de buuf en ik! Ze is een beetje doof, dus dat zorgt af en toe voor wat hilarische taferelen. Maar zeker gezellig!

26 april 2014...verslag uit het ziekenhuis...

Zo, het is achter de rug...
Woensdag rond 13.30 uur ben ik naar de operatiekamer gereden.
Operatie duurde ongeveer 2,5 en is goed gegaan.
Behoorlijk groggy van de narcose ben ik weer naar zaal gereden.

Op zaal heb ik gezelschap van 3 dames. 2 hebben dezelfde operatie ondergaan en naast mij ligt een wat oudere dame die beide armen heeft bezeerd tijdens een val.

Mijn eerste nacht in het ziekenhuis verloopt niet geweldig, pijn en last van mijn rug. Dit zorgt er voor dat ik weinig slaap.

De volgende ochtend wordt ik geconfronteerd met mijn "oorlogswond" (zoals mijn overbuurvrouw het beschrijft).
Niet fijn! Ik schrik er behoorlijk van, de tranen komen vanzelf en ik durf ook niet verder te kijken...
Gelukkig is er een hele lieve en begrijpende verpleegkundige die me opvangt en samen met mij de confrontatie aangaat.
Chirurgisch schijnt het "heel mooi" te zijn gelukt, cosmetisch denk ik daar anders over!

Het is nu 3 dagen na de operatie en het lukt me nu om naar mezelf te kijken zonder tranen.
Alles went inderdaad.....
Doordat er bij mij een tissue expander is geplaatst duurt het wat langer voordat ik naar huis mag. Mijn 2 lotgenoten mochten gister al weer vertrekken. Ik loop nog steeds met een drain en produceer nog teveel wondvocht om weg te mogen gaan.

De verzorging is hier helemaal OK. verpleegkundigen zijn allemaal zeer behulpzaam en vriendelijk. Alleen het ochtendritueel mag van mij wel wat anders...kan er maar niet aan wennen dat ik om ca. Half 7 wordt gewekt voor medische controles....
Het blijft echter raar om als patiënt in het ziekenhuis te liggen. Vandaag werd ik uitgenodigd voor de kerkdienst morgen. Ervan uitgaande dat ik er morgen nog wel ben, lijkt me dat een mooie ervaring!

Kortom, na een pittig begin, zie ik het proces nu weer met meer vertrouwen tegemoet!

23 april 2014... Uur voor opname..

Koffertje gepakt en klaar voor vertrek!

Om half 11 moet ik me melden in het ziekenhuis, vanmiddag zal de operatie gebeuren.
Erg spannend allemaal!

Onze vakantie lijkt al weer eeuwen geleden....
Maar dat was wel een heerlijke week. We hebben genoten van het mooie hotel, lekkere temperaturen en fantastisch verzorgde maaltijden!
Wat is dat lekker luxe om je bedje uit te stappen, aan te schuiven bij een ontbijt. Vervolgens een handdoekje ophalen, stoeltje uitzoeken (zwembad of strand) en heerlijk te relaxen.
Heb mezelf ook nog verwend met een uitgebreide hamam behandeling, heerlijk!
Ook de jongens hebben zich erg goed vermaakt. Was toch al enige animatie, dus ze hebben gewaterpolod (?), gevoetbald en bijna elke avond hebben ze voetbal kunnen kijken op tv of groot scherm, zelfs de eredivisie wedstrijden werden uitgezonden!

Na terugkomst al weer snel in het "normale" leven...meteen een MRI, afspraak met verpleegkundige en anesthesie.
En toen kregen we afgelopen vrijdag ook nog het bericht dat de vader van Lex een lichte hersenbloeding had gehad! Maandag dus nog maar even naar Den Haag getuft. Het lijkt allemaal mee te vallen, hij is alleen intents moe en ligt veel te slapen. We hopen maar dat hij snel opknapt en weer naar huis kan.

Gisteren nog een afspraak met chirurg over uitslag MRI. Deze was weer/nog steeds goed, tumor praktisch niet meer te zien! Ook deze chirurg gaf aan dat dit een fantastisch resultaat is.

Over de operatie van vandaag....teleurstellend was dat het toch niet tepelsparend kan. Wel wordt er ditect een tissue expander geplaatst die ervoor moet zorgen dat mijn huid niet gaat verkleven. Ook zorgt deze voor enige opvulling tot september.
Ik moet rekening houden met een opname van een week!
Gelukkig heb ik nog wat boeken klaar liggen...

Als ik weer in staat ben om mijn computertje (i-pad) te gebruiken, zal ik laten weten hoe het gaat.

Voor nu: bedankt voor al jullie telefoontjes, appjes en andere berichtjes. In de wetenschap dat jullie allemaal zo aan mij denken moet het toch wel goed gaan!

Liefs